Czas trwania pandemii COVID-19

COVID-19: The CIDRAP Viewpoint

COVID-19: Punkt widzenia CIDRAP
30 kwietnia 2020 r

Kwestie pilne

1. Z powodu dłuższego okresu inkubacji, bardziej bezobjawowego rozprzestrzeniania się i większego R0, COVID-19 wydaje się rozprzestrzeniać łatwiej niż grypa.
2. Wyższy R0 oznacza, że więcej osób będzie musiało ulec zarażeniu i uodpornić się zanim pandemia się skończy.
3. W oparciu o dane dotyczące ostatnich pandemii grypy, nasilenie zachorowań potrwa prawdopodobnie od 18 do 24 miesięcy.
4. Pandemia prawdopodobnie nie zostanie zatrzymana do momentu gdy od 60% do 70% populacji nabędzie odporność.
5. W zależności od rodzajów działań kontrolnych oraz innych czynników, przypadki mogą pojawiać się falami o różnych wysokościach (z wysokimi falami sygnalizującymi duże nasilenie) i w różnych okresach. Prezentujemy 3 możliwości.

Scenariusz 1:

Po pierwszej fali COVID-19 wiosną 2020 r. następuje seria powtarzalnych mniejszych fal, które występują przez lato, a następnie konsekwentnie przez okres od 1 do 2 lat, stopniowo zmniejszając się w 2021 r. Występowanie tych fal może być różne geograficznie i może zależeć od tego, jakie ograniczenia zostały wprowadzone i jak są złagodzone. W zależności od wysokości szczytów fal scenariusz ten może wymagać okresowego przywracania, a następnie złagodzenia ograniczeń w ciągu najbliższych 1–2 lat.

Scenariusz 2:

Po pierwszej fali COVID-19 wiosną 2020 r. następuje większa fala jesienią lub zimą 2020 r. oraz jedna lub więcej kolejnych fal w 2021 r. Wzór ten będzie wymagał przywrócenia jesienią ograniczeń w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się infekcji i zapobiegania przeciążeniu systemów opieki zdrowotnej. Ten wzór jest podobny do tego, który zaobserwowano w przypadku pandemii 1918-19 (CDC 2018). Podczas tej pandemii mała fala rozpoczęła się w marcu 1918 r. I opadła w miesiącach letnich. Znacznie większy szczyt wystąpił jesienią 1918 r. Trzeci szczyt wystąpił zimą i wiosną 1919 r; fala ta opadła latem 1919 roku, sygnalizując koniec pandemii. Pandemia z lat 1957-58 miała podobny wzór, z mniejszą falą wiosenną, a następnie znacznie większą falą opadającą (Saunders-Hastings 2016). Kolejne, mniejsze fale nadal występowały przez kilka lat (Miller 2009). Pandemia w latach 2009–2010 również przebiegała według wzoru z falą wiosenną, a następnie większej fali opadającej (Saunders-Hastings 2016).

Scenariusz 3:

Po pierwszej fali COVID-19 wiosną 2020 r. następuje „powolne spalanie” przy ciągłym rozprzestrzenianiu i występowaniu przypadków zachorowań, ale bez wyraźnego wzoru fali. Ponownie, wzorzec ten może się nieco różnić geograficznie i może mieć na niego wpływ stopień ograniczeń wprowadzanych na różnych obszarach. Chociaż ten trzeci wzór nie był obserwowany w przypadku pandemii grypy w przeszłości, nadal istnieje taka możliwość dla COVID-19. Trzeci scenariusz prawdopodobnie nie wymagałby przywrócenia ograniczeń, chociaż przypadki zachorowań i zgony będą nadal występować.

Rekomendacje

1. Państwowe, terytorialne i plemienne organizacje ochrony zdrowia powinny przygotować plany dotyczące najgorszego możliwego rozwoju sytuacji (scenariusz 2), który bierze pod uwagę brak dostępności szczepionki lub odporności stadnej.
2. Agencje rządowe i organizacje opieki zdrowotnej powinny się rozwijać strategie zapewniające odpowiednią ochronę pracowników ochrony zdrowia w przypadku gwałtownego wzrostu liczby przypadków choroby
3. Urzędnicy państwowi powinni opracowywać konkretne plany, biorące pod uwagę czynniki, uzasadniające ewentualne przywracanie ograniczeń, dla radzenie sobie z okresowymi wzrostami liczby zachorowań.
4. Informacje dotyczące ryzyka pochodzące urzędników państwowych powinny zawierać koncepcje, że ta pandemia nie skończy się w najbliższym czasie i społeczeństwo powinno być przygotowane na ewentualne okresowe nawroty zachorowań w ciągu najbliższych 2 lat.

CIDRAP - Center for Infectious Disease Research and Policy (Centrum Badań i Polityki Chorób Zakaźnych)